Πίστη στο Θείο Πεπρωμένο
Τι Σημαίνει η Πίστη στο Θείο Πεπρωμένο ;
Αυτό σημαίνει σταθερή πίστη πως όλα, καλά και κακά, συμβαίνουν με τη βούληση του Αλλάχ, ο Οποίος κάνει ό,τι επιθυμεί. Τίποτα δεν μπορεί να συμβεί χωρίς τη θέλησή Του, και ούτε κάτι που να ισούται με το βάρος ενός ατόμου στους ουρανούς ή τη γη δεν ξεφεύγει από τη γνώση Του. Ωστόσο, διατάζει τους δούλους Του να κάνουν ορισμένες πράξεις και τους απαγορεύει ορισμένες άλλες, δίνοντάς τους ελεύθερη βούληση να κάνουν ό,τι τους ευχαριστεί χωρίς να αναγκαστούν να κάνουν κάτι ενάντια στη θέλησή τους. Δημιούργησε αυτούς, καθώς και την ικανότητά τους να κάνουν πράγματα. Καθοδηγεί όποιον θέλει με το έλεος Του, και παραπλανεί όποιον θέλει με την απόλυτη Σοφία Του. Δεν θα ερωτηθεί σχετικά με το τι κάνει, αλλά οι άνθρωποι θα ερωτηθούν σχετικά με το τι κάνουν.
Τι Περιλαμβάνει η Πίστη στο Θείο Πεπρωμένο ;
Η πίστη στο Θείο Πεπρωμένο περιλαμβάνει τα εξής:
- Την πίστη πως ο Αλλάχ γνωρίζει τα πάντα και πως γνώριζε ήδη τα πάντα για τη δημιουργία Του πριν καν τη φέρει στη ζωή. Η εκ των προτέρων γνώση Του περιλαμβάνει τις παροχές τους, τον καθορισμένο χρόνο ζωής τους, τα λόγια και τις πράξεις τους, όλα όσα κάνουν, όλα όσα κρύβουν ή αποκαλύπτουν, όσους θα εισαχθούν στον Παράδεισο, καθώς και εκείνους που θα σταλούν στο Πυρ της Κολάσεως. Το Κοράνιο λέει, «Αυτός είναι ο Αλλάχ, και εκτός απ’ Αυτόν δεν υπάρχει άλλος θεός που αξίζει να λατρεύεται. Είναι ο Παντογνώστης των ορατών και των αοράτων.» (Σούρα Αλ-Χασρ, 59:22)
- Την πίστη πως κατέγραψε όλα όσα θα υπάρξουν σύμφωνα με την προηγούμενη γνώση Του στον Διατηρημένο Πίνακα (Το Βιβλίο των Διαταγμάτων), όπως αναφέρει το Κοράνιο, «Καμιά συμφορά δεν πέφτει στη γη ή σε σας, παρά προδιαγεγραμμένη σε ένα Βιβλίο (στο Βιβλίο των Διαταγμάτων) πριν την κάνουμε να υπάρξει.» (Σούρα Αλ-Χαντίντ, 57:22). Ο Προφήτης r είπε, επίσης, αναφορικά με αυτό, «Ο Αλλάχ κατέγραψε το μέτρο όλων των θεμάτων σχετικά με τη δημιουργία πενήντα χιλιάδες χρόνια πριν δημιουργήσει τους ουρανούς και τη γη.» (Σαχίχ Μόσλεμ:2653)
- Την πίστη πως η βούληση του Αλλάχ είναι απόλυτη και δεν μπορεί να ματαιωθεί ή να αμφισβητηθεί από καμία απολύτως δύναμη. Πράγματι, όλα λαμβάνουν χώρα σύμφωνα με τη βούλησή Του. Ό,τι επιθυμεί συμβαίνει σίγουρα και ό,τι δεν επιθυμεί δεν μπορεί να συμβεί. Το Κοράνιο λέει, «Και δε μπορείτε να το θελήσετε (δηλ. την καθοδήγηση), παρά μόνο αν το θέλει ο Αλλάχ, ο Κύριος των Κόσμων. (ανθρωπότητα, τζινν και ό,τι άλλο υπάρχει).» (Σούρα Ατ-Τακουίρ, 81:29)
- Την πίστη πως ο Αλλάχ είναι ο Δημιουργός των πάντων, πως όλα όσα υπάρχουν δημιουργήθηκαν από Αυτόν και πως Αυτός έχει δύναμη υπέρ όλων των πραγμάτων, όπως αναφέρει το Κοράνιο, «και [ο Αλλάχ] δημιούργησε κάθε πράγμα και το μέτρησε ακριβώς με τις κατάλληλες (αρμονικές) αναλογίες (χωρίς ατέλειες).» (Σούρα Αλ-Φουρκάν, 25:2)
Ο Άνθρωπος Έχει Ελεύθερη Βούληση, Ελεύθερη Επιλογή και την Ικανότητα να Κάνει Ό,τι Επιθυμεί
Η πίστη στο Θείο Πεπρωμένο δεν υπονοεί με κανέναν τρόπο πως ο άνθρωπος δεν έχει ελεύθερη βούληση ή πως δεν μπορεί να διαλέξει τις δικές του πράξεις. Αυτό μπορεί να αποδειχθεί από Ισλαμικές κειμενικές αποδείξεις καθώς και από ξεκάθαρες αποδείξεις στον αληθινό κόσμο.
Το Κοράνιο λέει, «Εκείνη είναι η Αληθινή Ημέρα (δηλ. που σίγουρα θα έρθει). Έτσι, όποιος θέλει ας βρει καταφύγιο στον Κύριό του (μέσω της επιστροφής στον Αλλάχ με υπακοή και μεταμέλεια).» (Σούρα Αν-Νάμπα’, 78:39)
Αναφορικά με τη δύναμη και τη βούληση του ανθρώπου να κάνει ό,τι επιλέγει, το Κοράνιο αναφέρει, «Σε καμία ψυχή ο Αλλάχ δεν εναποθέτει βάρος μεγαλύτερο από αυτό που αντέχει. (Κάθε ψυχή) Θα λάβει αμοιβή γι’ ότι καλό έκανε, και θα λάβει τιμωρία γι’ ότι κακό διέπραξε.» (Σούρα Αλ-Μπάκαρα, 2:286)
Βασισμένος σε ξεκάθαρες αποδείξεις του αληθινού κόσμου, κάθε άνθρωπος γνωρίζει πως έχει την ελεύθερη βούληση και ικανότητα να κάνει ό,τι επιθυμεί. Επίσης ξέρει τη διαφορά μεταξύ του ότι μπορεί να κάνει μερικά πράγματα πρόθυμα, όπως το να περπατά κλπ, και του ότι δεν μπορεί να κάνει πρόθυμα μερικά άλλα πράγματα, όπως το ρίγος ή μια ξαφνική πτώση κλπ. Απομένει να πούμε πως η βούληση του ανθρώπου και η ικανότητά μπορούν να λάβουν χώρα μόνο με τη Βούληση του Αλλάχ, όπως αναφέρει το Κοράνιο, «Για οποιονδήποτε από σας θελήσει να καθοδηγηθεί στον ίσιο δρόμο. Και δε μπορείτε να το θελήσετε (δηλ. την καθοδήγηση), παρά μόνο αν το θέλει ο Αλλάχ, ο Κύριος των Κόσμων (ανθρωπότητα, τζινν και ό,τι άλλο υπάρχει).» (Σούρα Ατ-Τακουίρ, 81:27-29)
Χρήση του Θείου Πεπρωμένου ως Δικαιολογία για τη Διάπραξη Αμαρτιών
Οι υποχρεώσεις της τήρησης των θρησκευτικών καθηκόντων, εκπληρώνοντας τις Θείες εντολές και αποφεύγοντας τις Θείες απαγορεύσεις εξαρτώνται από την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου και την ικανότητά του να κάνει ό,τι επιλέξει. Αντίστοιχα, οι ενάρετοι θα ανταμειφθούν που επέλεξαν το δρόμο της ηθικής, και οι κακοί θα τιμωρηθούν που επέλεξαν το δρόμο της φαυλότητας.
Ο Παντοδύναμος Αλλάχ δεν επιβάλει σε εμάς κάποιο καθήκον που να είναι πάνω από τις δυνάμεις μας, και δεν θέλει κανείς μας να παραμελεί τα θρησκευτικά του καθήκοντα χρησιμοποιώντας το Θείο Πεπρωμένο ως δικαιολογία.
Εξάλλου, ο Αλλάχ μας έχει προικίσει με ελεύθερη βούληση καθώς και με την ικανότητα να επιλέγουμε τις δικές μας πράξεις και μας έχει ξεκάθαρα δείξει το δρόμο της ηθικής και της κακίας. Συνεπώς, αν παρακούσουμε τον Αλλάχ, αυτή η ανυπακοή έρχεται μόνο με δική μας επιλογή, και συνεπώς, θα πρέπει να αντέξουμε τις συνέπειες αυτής της επιλογής.
Χρήση του Θείου Πεπρωμένου ως Δικαιολογία για τη Διάπραξη Αμαρτιών
Η πίστη στο Θείο Πεπρωμένο έχει πολλά οφέλη στις ζωές των ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων των εξής:
Αποτελεί ένα από τα καλύτερα κίνητρα ώστε να ενεργούμε με τρόπο που ευχαριστεί τον Παντοδύναμο Αλλάχ σε αυτή τη ζωή. Οι πιστοί διατάζονται να κάνουν ό,τι μπορούν όσο καλύτερα μπορούν, στηριζόμενοι στον Αλλάχ. Πιστεύουν πως ό,τι κάνουν δεν μπορεί να επιφέρει αποτελέσματα χωρίς τη βούληση του Αλλάχ, καθώς ο Αλλάχ είναι ο Δημιουργός των αιτιών και των αποτελεσμάτων. Ο Προφήτης r είπε, «Να επιδιώκετε να κάνετε αυτό που θα σας ωφελήσει (στη Μέλλουσα Ζωή), να ζητάτε βοήθεια από τον Αλλάχ και να μην απογοητεύεστε. Αν κάτι δυσάρεστο σας συμβεί, μην πείτε ‘Αν είχα κάνει αυτό και αυτό, αυτό και αυτό θα είχε γίνει αντίθετα.’ Αντίθετα, να λέτε, ‘Κάνταρα Αλλάχου ουά μα σά’α φά‘λα (Αυτό είναι το διάταγμα του Αλλάχ, και Αυτός κάνει ό,τι επιθυμεί)’, καθώς με τη λέξη ‘ΑΝ’ (δηλ. Αν είχα κάνει αυτό και αυτό) ξεκινάει το έργο του Σατανά.» (Σαχίχ Μόσλεμ:2664).
Η πίστη στο Θείο Πεπρωμένο παροτρύνει τον άνθρωπο να αντιληφθεί τη δική του αξία, κι έτσι προσπαθεί να αποφεύγει την έπαρση και την αλαζονεία, καθώς γνωρίζει πως δεν γνωρίζει τι έχει οριστεί για εκείνον ούτε τι θα γίνει στο μέλλον. Αυτό τον κάνει να παραδεχθεί την αδυναμία του και την ανάγκη του για τον Αλλάχ και συνεπώς τον παροτρύνει να στρέφεται συνεχώς σε Εκείνον. Γενικά, ο άνθρωπος γίνεται αλαζόνας όταν κάτι καλό του συμβαίνει και γίνεται λυπημένος και αποθαρρυμένος όταν του τυχαίνει κάτι κακό. Μόνο η πίστη στο Θείο Πεπρωμένο θα προστατεύσει τον άνθρωπο από τέτοια υπεροψία σε περιόδους ευκολίας και αποθάρρυνσης σε περιόδους δυσχέρειας, καθώς γνωρίζει πως τα πράγματα γίνονται σύμφωνα με το διάταγμα του Αλλάχ και την εκ των προτέρων γνώση Του.
Η πίστη στο Θείο Πεπρωμένο εξαλείφει τη ζηλοφθονία. Ένας αληθινός πιστός δεν φθονεί τους ανθρώπους για όσα τους έχει χαρίσει ο Αλλάχ, καθώς γνωρίζει πως ο Αλλάχ είναι Αυτός που όρισε εξ’ αρχής γι’ αυτούς όσα τους έχει παρέχει, και πως το να ζηλεύει τους άλλους ισοδυναμεί με το να αντιτίθεται στο διάταγμα του Αλλάχ.
Γεμίζει την καρδιά του πιστού με θάρρος και ενδυναμώνει την αποφασιστικότητά του ενόψει δυσχερειών, καθώς γνωρίζει πως η εγκόσμια πρόβλεψη για εκείνον και η καθορισμένη διορία να αποχωρήσει από αυτόν τον κόσμο, έχει ήδη οριστεί από τον Αλλάχ και τίποτα δεν θα συμβεί σε εκείνον, εκτός αν το ορίσει ο Αλλάχ γι’ αυτόν.
Ενσταλάζει μέσα του τις πολυάριθμες πραγματικότητες της πίστης. Συνεπώς, ζητά συνεχώς την βοήθεια του Αλλάχ, εναποθέτει την εμπιστοσύνη του στον Αλλάχ αφού κάνει ό,τι απαιτείται από αυτόν και δείχνει πάντα την ανάγκη του για τον Αλλάχ από τον Οποίο αντλεί υποστήριξη ώστε να μείνει στον Ίσιο Δρόμο.
Του παρέχει επιβεβαίωση και γεμίζει την καρδιά του με ειρήνη και ικανοποίηση, καθώς γνωρίζει πως όσα τον προσπέρασαν δεν επρόκειτο να του τύχουν και πως όσα του έτυχαν δεν επρόκειτο να τον προσπεράσουν.