Wyznanie wiary: znaczenie i wymogi

Aszhadu an lā ilāha illallāh, ła aszhadu anna Muḥammadan rasūlullāh (‘Zaświadczam, że nie ma boga godnego czci, z wyjątkiem Allaha, i zaświadczam, że Muḥammad jest Wysłannikiem Allaha’).

Dlaczego oświadczenie Lā ilāha illallāh?

• Ponieważ jest to pierwszy z obowiązków muzułmanina. Dlatego ktokolwiek chce przyjąć islam, musi wypowiedzieć to wyznanie wiary i uwierzyć w nie.
• Ponieważ każdy, kto je z przekonaniem wypowie, pragnąc przez to zadowolić Allaha, zostanie ocalony od Ognia Piekielnego, zgodnie ze słowami Proroka r: „Allah zabronił Piekłu (pochłonięcia) każdego, kto mówi ‘nie ma nikogo godnego czci, z wyjątkiem Allaha’, pragnąc przez to zadowolić Allaha” (Ṣaḥῑḥ Al Buchārῑ: 415).
• Ponieważ ktokolwiek umrze, wierząc w nie, zostanie wpuszczony do Raju, zgodnie z przekazem Proroka r: „Ktokolwiek umrze, będąc przekonanym, że nie ma boga poza Allahem, ten wejdzie do Raju” (Musnad Aḥmad: 464).
• Ponieważ znajomość znaczenia tejże deklaracji jest bezspornie największym i najważniejszym obowiązkiem każdego muzułmanina.

Znaczenie Lā ilāha illallāh

Oznacza to, że nikt nie zasługuje na to, by oddawać mu cześć, z wyjątkiem Allaha. W rzeczywistości oświadczenie to neguje istnienie jakiegokolwiek innego bóstwa poza Allahem I i potwierdza, że Allah jest jedynym Prawdziwym Bogiem godnym czci.

صفاء القلب واطمئان النفس بتوحيد الله تعالى.

Arabskie słowo ilāh (bóg) odnosi się do jakiejkolwiek istoty bądź rzeczy, której oddaje się cześć. Toteż ktokolwiek czci kogokolwiek czy cokolwiek innego, ten tak naprawdę wziął sobie to za boga obok lub zamiast Allaha. Wszelkie takie bóstwa są fałszywe, z wyjątkiem jedynego Boga ‒ Allaha, prawdziwego Pana i Stwórcy.

Dlatego jedynie Allah ﷻ zasługuje na to, by oddawać Mu cześć. Tylko Jego ludzkie serca muszą czcić, przepełnione największą miłością, uwielbieniem, pokorą i obawą. Tylko na Nim można polegać i do Niego wznosić błagania. Nie można wzywać i prosić o pomoc nikogo innego, jak tylko Jego, i tylko na Nim można polegać. Modlitwy i ofiary należy dedykować tylko Jemu, tylko Jego należy szczerze czcić. Koran głosi: „Zostało im nakazane tylko, aby czcili Boga, wyznając szczerze Jego religię” (Al Bajjina, 98:5).

Ci, którzy szczerze czczą Allaha, rozumiejąc znaczenie wyznania wiary, z pewnością będą wiedli szczęśliwe życie, gdyż tylko poprzez czczenie samego Allaha serca odnajdują spokój i prawdziwe zadowolenie. Koran głosi: „Temu, kto spełni dobre dzieło ‒ czy to mężczyzna, czy kobieta ‒ i jest wierzącym, My damy szczęśliwe życie” (An Naḥl, 16:97).

Dwie części Lā ilāha illallāh

To wspaniałe oświadczenie składa się z dwóch części, które należy poznać, by zrozumieć jego znaczenie i wymogi:

Wszelkie akty czci muszą być kierowane wyłącznie do Allaha. Ktokolwiek kieruje je do kogoś innego niż Allah, ten zwyczajnie jest niewierzącym.

Koran głosi: „A kto wzywa, obok Boga, jakiegoś innego boga, nie mając na jego istnienie żadnego dowodu, ten musi zdać rachunek u swego Pana! Zaprawdę, niewierni nie będą szczęśliwi!” (Al Mu’minūn, 23:117).

Znaczenie pełnego oświadczenia Lā ilāha illallāh ukazane jest w następującym wersecie: „Ten, kto odrzuca fałszywe bóstwa, a wierzy w Boga, uchwycił za najpewniejszy uchwyt, nie mający żadnego pęknięcia” (Al Baqara, 2:256). Słowa „ten, kto odrzuca fałszywe bóstwa” wyrażają pierwszą część wyanania wiary, czyli Lā ilāha (‘Nie ma boga’); zaś słowa „a wierzy w Allaha” objaśniają drugą jego część, czyli illallāh (‘z wyjątkiem Allaha’).

Oświadczenie, że Muḥammad jest Wysłannikiem Allaha

Kim jest Wysłannik Allaha?

Jego narodziny

Prorok Muḥammad ﷺ urodził się w 570 r. n.e. Jego ojciec zmarł jeszcze przed jego narodzinami, a matka ‒ kiedy był jeszcze mały. Wówczas opiekę nad nim przejął jego dziadek od strony ojca, ‛Abdul-Muṭṭalib, a po jego śmierci Muḥammadem zaopiekował się wuj ze strony ojca, Abu Ṭālib.

Jego życie i dorastanie

Muḥammad czterdzieści lat poprzedzających otrzymanie objawienia przeżył wśród mekkańskiego plemienia Kurajszytów, w którym przyszedł na świat. W tym okresie (570 610 r. n.e.) zasłynął wśród swojego ludu jako aṣ Ṣādiq al Amῑn (Prawdomówny, Godny zaufania) ze względu na swój wspaniały charakter. Początkowo pracował jako pasterz, a później został kupcem. Przed nadejściem islamu mocno trzymał się czystych, monoteistycznych wierzeń Proroka Abrahama , ḥanῑfa. Czcił wyłącznie Allaha, nie dodając Mu żadnych partnerów i odrzucił bałwochwalstwo oraz praktyki pogańskie.

Jego misja

Kiedy Wysłannik Allaha ﷺ skończył czterdzieści lat, podczas pobytu w jaskini Ḥirā’ na szczycie Góry Nūr znajdującej się na obrzeżach Mekki, gdzie medytował i czcił Allaha, otrzymał Boskie objawienie. Zaczął być mu zsyłany Koran. Pierwsze wersety jakie zostały mu objawione, brzmiały: „Iqraʾ (czytaj, recytuj)! W imię twego Pana, którzy stworzył! Stworzył człowieka z grudki krwi zakrzepłej! Iqraʾ! Twój Pan jest najszlachetniejszy! Ten, który nauczył człowieka przez pióro; nauczył człowieka tego, czego on nie wiedział” (Al ‘Alaq, 96:1-5). To rozpoczęło nową erę wiedzy, recytacji, światła i przewodnictwa. Odtąd Koran był objawiany przez kolejne dwadzieścia trzy lata.

Początek jego misji

Po trzech latach skrytego głoszenia przesłania islamu, przez następne dziesięć lat Wysłannik Allaha ﷺ głosił je jawnie. W tym okresie on i jego Towarzysze zanawali niesprawiedliwości i cierpieli prześladowania z rąk kurajszyckich pogan. Nie zniechęcony, Prorok ﷺ kontynuował głoszenie nowej wiary przybywającym pielgrzymom z różnych plemion, zapraszając ich do jej przyjęcia. Pielgrzymi z Medyny przyjęli islam i wkrótce potem muzułmanie stopniowo, grupami, zaczęli emigrować do ich miasta.

Jego emigracja

W wieku lat pięćdziesięciu trzech, Wysłannik Allaha ﷺ wyemigrował do Medyny, wówczas zwanej Jatribem. Było to w roku 622 n.e.i nastąpiło po tym, jak kurajszyccy dostojnicy sprzeciwiający się jego misji uknuli spisek, by go zabić. W Medynie spędził kolejne dziesięć lat, zapraszając ludzi do islamu i nakazując muzułmanom modlitwę, jałmużnę (zakāt), a także przestrzeganie pozostałych obowiązków religijnych.

Jego starania, by szerzyć islam

Po emigracji do Medyny (622-623 r. n.e.), Wysłannik Allaha ﷺ dał podwaliny islamskiej cywilizacji i określił wszelkie aspekty dotyczące społeczności muzułmańskiej. Wytępił fanatyzm plemienny, szerzył wiedzę, oraz ustanowił zasady sprawiedliwości, uczciwości, braterstwa i współpracy. Niektóre plemiona pogańskie starały się wytępić islam, co doprowadziło do całej serii walk, jednak Allah ﷻ wspierał Swojego Wysłannika i sprawił, że islam zwyciężył. Wtedy ludzie z Mekki i z większości miast i plemion Półwyspu Arabskiego zaczęli ochoczo przyjmować tę wspaniałą religię, będąc przekonanymi co do jej prawdziwości.

Jego śmierć

W miesiącu ṣafar jedenastego roku hidżry (tj. w czerwcu 632 r. n.e.), po rozpowszechnieniu przesłania Islamu, gdy Allah dopełnił Swą łaskę wobec muzułmanów, udoskonalając ich religię, Wysłannik ﷺ nagle zaczął gorączkować, co doprowadziło do jego śmierci, która nastąpiła w poniedziałek w miesiącu rabῑ‘ al ałłal jedenastego roku hidżry (8 czerwca 632 r. n.e.). Zmarł w wieku 63 lat. Został pochowany w miejscu, gdzie umarł – w mieszkaniu swej żony, ‘Ā’iszy ~, które obecnie mieści się w Meczecie Proroka w Medynie.

Znaczenie oświadczenia, że Muḥammad jest Wysłannikiem Allaha

Oznacza to wiarę w to, co nam przekazał, wykonywanie tego, co nakazał, unikanie tego, czego zakazał i oddawanie Allahowi czci w sposób, jakiego Prorok r nas nauczył.

Wymogi oświadczenia, że Muḥammad jest Wysłannikiem Allaha

1. Wiara we wszystkie informacje jakie nam przekazał odnośnie różnych kwestii, dotyczące między innymi:

• Spraw odnoszących się do świata niewidzialnego, takich jak Dzień Ostatni, wieczne szczęście w Raju i niekończące się kary w Piekle.
• Wydarzeń, jakie będą miały miejsce w Dniu Sądu, znaków związanych z tym dniem i głównych wydarzeń poprzedzających koniec świata.
• Historii o minionych narodach i o tym, co przydarzyło się różnym prorokom i ich ludom.

2. Wykonywanie tego, co nakazał i unikanie tego, czego zabronił. Oto przykłady:

Muzułmanin musi wierzyć we wszystkie autentyczne wypowiedzi Wysłannika Allaha 

• Przestrzeganie jego nakazów z całkowitym przekonaniem, że nie mówił on pod wpływem własnych pragnień. Wszystko co głosił opierało się na objawieniu, które zostało mu dane, o czym mówi Koran: „On nie mówi pod wpływem namiętności. To jest tylko objawienie, które mu zostało zesłane” (An Nisā’, 53:3-4).
• Unikanie wszystkiego, czego zabronił, jak błędne praktyki czy złe zachowanie, z pełnym przekonaniem, że kryje się w tym mądrość Boża i jest to dla nas dobre, nawet jeśli nie zawsze potrafimy to dobro dostrzec.
• Przekonanie ponad wszelką wątpliwość, że wykonywanie tego, co nakazał i unikanie tego, czego zabronił, przyniesie nam korzyści i zapewni szczęście w życiu tym i przyszłym, zgodnie z tym, co głosi Koran: „Słuchajcie Boga i Posłańca, abyście doznali miłosierdzia” (Āl ‘Imrān, 3:132).
• Przekonanie, że ci, którzy nie są posłuszni Wysłannikowi Allaha r otrzymają srogą karę, jak głosi Koran: „Niech się mają na baczności ci, którzy sprzeciwiają się jego nakazowi, żeby nie dosięgła ich jakaś niedola lub kara bolesna” (An Nūr, 24:63).

3. Czczenie Allaha I zgodnie z instrukcjami Proroka r. Z tego wynika, że:

• Należy podążać za jego przykładem: Muzułmanie w każdym z aspektów życia powinni podążać za tradycją (Sunną) Proroka r, na którą składają się jego słowa, czyny i ciche przyzwolenia. Tak naprawdę im bardziej człowiek podąża za jego przyładem, tym bardziej zbliża się do Allaha I i tym bardziej zostanie uhonorowany przez swego Pana. Allah mówi w Koranie: „Powiedz: ‘Jeśli kochacie Boga, to postępujcie za mną! Wtedy i Bóg będzie was miłował i przebaczy wam wasze grzechy. Bóg jest Przebaczający, Litościwy” (Āl ‘Imrān, 3:31).
• Islam jest kompletny: Wysłannik Allaha r przekazał islam i jego prawa w całości; dlatego nikt nie może wprowadzać do niego żadnej praktyki, której Prorok r nie zatwierdził.
• Islam jest ponadczasowy: Zasady islamskie zawarte w Koranie i Sunnie Proroka są odpowiednie dla wszystkich ludzi, w każdym miejscu i w każdym czasie. Nikt nie wie co jest dla ludzi najlepsze lepiej niż Allah, który ich stworzył.
• Należy podążać za Sunną Proroka: Aby czyjeś dobre uczynki i pobożne działania zostały przez Allaha I przyjęte, muszą być wykonywane w sposób określony przez Proroka r, jak głosi Koran: „Przeto kto się spodziewa spotkać swego Pana, niech pełni pobożne dzieła i niech nie dodaje żadnego współtowarzysza, kiedy oddaje cześć swemu Panu” (Al Kahf, 18:110). Użyte tu wyrażenie „pobożne dzieła” oznacza dobre uczynki wykonywane zgodnie z Sunną Proroka.
• Nie wolno wprowadzać innowacji do religii: Ci, którzy wprowadzają do religii innowację, czyli akt czci sprzeczny z Sunną Proroka, jak sposób odprawiania modlitwy nie usankcjonowany przez Proroka r, rażąco wykraczają poza jego nakaz i innowacja ta zostanie im odrzucona, zgodnie z przekazem Koranu: „Niech się mają na baczności ci, którzy sprzenciwiają się jego rozkazowi, żeby nie dosięgła ich jakaś niedola, albo żeby ich nie dosięgła kara bolesna” (An Nūr, 24:63). Również Prorok r powiedział w nawiązaniu do tej kwestii: „Ten, kto wprowadza do tej naszej religii coś, co nie jest z niej, będzie miał to odrzucone” (Ṣaḥῑḥ Al Buchārῑ: 2550; Ṣaḥῑḥ Muslim: 1718).

Poprzez zakaz wprowadzania innowacji do religii, islam chroni prawo Boskie przed zmianami, by nie zostało zniekształcone z powodu ludzkich kaprysów i pragnień. Jednakże poza sprawami religijnymi, islam zachęca ludzi do kreatywności i innowacyjnego myślenia oraz do odkrywania zagadek wszechświata we wszystkich aspektach życia, by służyło to ludzkości i pomagało jej się rozwijać obecnie i w przyszłości. .