Odzież w islamie

Ubrania muzułmanów powinny być porządne i czyste, zwłaszcza gdy ma się do czynienia z innymi ludźmi lub wykonuje modlitwy. Allah ﷻ mówi: „O synowie Adama! Bierzcie wasze ozdoby [tj. ubrania osłaniające ‘aurę] na każde miejsce modlitwy!” (Al A‘rāf, 7:31).

Allah ﷻ nakazał ludziom dbać o ubrania i wygląd, gdyż w ten sposób korzystają z Bożych błogosławieństw. Koran mówi: „Powiedz: ‘Któż uznał za zakazane ozdoby Boga, które On przygotował dla Swoich sług, jak i dobre rzeczy pochodzące z Jego zaopatrzenia?’ Powiedz: ‘One w Dniu Zmartwychwstania będą należeć wyłącznie do tych, którzy uwierzyli w życiu na tym świecie’. W ten sposób przedstawiamy wyraźnie Nasze znaki dla ludzi, którzy wiedzą” (Al A‘rāf, 7:32).

 Ubrania przynoszą ludziom wiele korzyści. .

Ogólna zasada dotycząca ubrań

Islam jest religią opartą na standardach podyktowanych przez czystą wrodzoną naturę ludzi (fiṭra), ich rozum i logikę. Ogólna zasada w szari‘a mówi, że wszelkiego rodzaje ubrania i ozdoby są dozwolone.

Islam nie wymaga od muzułmanów noszenia konkretnego rodzaju ubrań. Wszelka odzież jest dozwolona dokąd spełnia swoje funkcje i nie wykracza poza ustalone granice.

Prorok r nosił ubrania, jakich używano w jego czasach i nie nakazał noszenia konkretnego rodzaju ubrań ani konkretnego rodzaju nie zabronił. Określił jedynie jakich cech ubranie mieć nie może. Ogólna zasada w prawie islamskim odnośnie różnych aspektów życia ogólnie, włącznie z ubieraniem się, jest taka, że wszystko jest dozwolone, jeśli nie ma dowodów stanowiących inaczej. Przeciwnie jest z aktami czci. Tu zasadą jest ograniczenie, czyli nie można wykonywać czegoś, jeśli nie ma w Koranie lub Sunnie dowodów na to, że jest to dozwolone. Prorok r powiedział: „Jedzcie, dawajcie jałmużnę i ubierajcie się, lecz bez ekstrawagancji czy arogancji” (Sunan An Nasā’ῑ: 2559).

Islam nie określa rodzaju ubrań, jakie muszą nosić muzułmanie. Dlatego mogą używać tych samych ubrań, jakie nosi się w ich krajach, z wyjątkiem tych, które islam określił jako zabronione.

Zabronione rodzaje ubrań

1. Ubrania ukazujące ‘aurę. Od muzułmanów wymaga się, by zakrywali swe części intymne (‘aura), jak głosi Koran: „O synowie Adama! My zesłaliśmy wam ubranie, aby zakrywało waszą nagość” (Al A‘rāf, 7:26). Islam wyjaśnia jaki jest minimalny obszar ciała, który musi być zakryty (‘aura) przez mężczyzn i kobiety. Dla mężczyzn ‘aura to obszar pomiędzy pępkiem a kolanami; dla kobiety będącej w obecności nie spokrewnionych z nią mężczyzn ‘aura to całe ciało, z wyjątkiem twarzy i dłoni. Ubrania nie mogą być obcisłe, ukazujące kształty ciała, ani prześwitujące, tak aby można było zobaczyć ciało pod nimi. Dlatego Allah ostrzegł tych, którzy noszą ubrania odsłaniające ‘aurę. Prorok r powiedział: „Istnieją dwa rodzaje ludzi w piekle”, a jednym z nich są „kobiety ubrane, lecz nagie”.
2. Ubrania charakterystyczne dla płci przeciwnej. Noszenie takich ubrań upodobnia kobiety do mężczyzn i odwrotnie. Jest to w islamie surowo zabronione i jest ciężkim grzechem. Imitowanie takie nie dotyczy tylko ubrań, lecz rozszerza się na sposób mówienia, chodzenia i poruszania się. Wysłannik Allaha r przeklął mężczyzn ubierających się jak kobiety i kobiety ubierające się jak mężczyźni (Sunan Abu Dāłūd: 4098). Przeklął też mężczyzn, którzy upodabniają się do kobiet i kobiety upodabniające się do mężczyzn (Saḥῑḥ Al Buchārῑ: 5546). Przekleństwo oznacza pozbawienie miłosierdzia Allaha. Islam chce więc, by mężczyźni zachowywali się i wyglądali jak mężczyźni, a kobiety jak kobiety, zgodnie z wrodzoną ludzką naturą (fiṭra) oraz ze zdrowym rozsądkiem.

   Zabronione jest noszenie ubrań charakterystycznych dla niemuzułmanów czy symboli religijnych innych niż islamskie.

   
3. Ubrania imitujące te noszone przez niemuzułmanów. Chodzi tu o ubrania charakterystyczne dla niemuzułmanów, takie jak habity zakonników i księży, a także krzyże i inne symbole religijne. Prorok r powiedział: „Kto imituje ludzi, jest jednym z nich” (Sunan Abu Dāłūd: 4031). To imitowanie roszerza się na noszenie symboli religijnych innych niż islamskie. Imitacja tego typu jest oznaką słabości charakteru i braku pewności siebie, a także braku pewności co do prawdziwości swoich przekonań. Za naśladownictwo nie uznaje się noszenia ubrań powszechnych w danym kraju, nawet jeśli ubiera się tak niemuzułmańska większość, gdyż Prorok r zwykł nosić nosić ubrania popularne wśród pogan kurajszyckich z wyjątkiem tego, co zostało zabronione.
4. Ubrania, których noszenie wiąże się z dumą i pychą. Prorok r powiedział: „Nie wejdzie do Raju ten, w czyim sercu jest pycha choćby wielkości ziarnka gorczycy” (SaḥῑḥMuslim: 91). To dlatego islam zabronił mężczyznom przedłużania lub opuszczania swojego ubrania z powodu pychy i arogancji tak, by opadało poniżej kostek. Prorok r powiedział: „Na tego, kto ciągnie swoje ubranie po ziemi z powodu pychy, Allah nawet nie spojrzy w Dniu Zmartwychwstania.” (SaḥῑḥAl Buchārῑ: 3465; SaḥῑḥMuslim: 2085). Islam zabrania także noszenia ubrań szuhra (krzykliwych, rzucających się w oczy), czyli takich, które wywołują zdziwienie, przyciągają uwagę ogółu, sprawiają, że noszący takie ubranie staje się z tego znany. Mogą to być ubrania mające szczególny fason lub kolor czy inne cechy wyróżniające je, albo przyciągające zbyt wielką uwagę ze względu na dumę i pychę z jaką są noszone. Prorok r powiedział: „Ktokolwiek nosi ubrania szuhra na tym świecie, tego Allah przyodzieje w szatę poniżenia w Dniu Sądu” (Musnad Aḥmad: 5664; Sunan Ibn Mādża: 3607).

   Zabroniona jest ekstrawagancja w ubiorze; jednak jest to pojęcie względne i zależy od sytuacji finansowej człowieka.

   
5. Męskie ubrania z jedwabniu albo zdobione złotem lub jedwabiem. Odnośnie złota i jedwabiu, Prorok r powiedział: „Te dwie rzeczy są zabronione mężczyznom z mojej społeczności, a dozwolone kobietom” (Sunan Ibn Mādża: 3595; Sunan Abu Dāłūd: 4057). Jedwab zabroniony mężczyznom to ten naturalny, uzyskiwany z kokonów jedwabników, nie sztuczny.
6. Ubrania ekstrawaganckie. Prorok r powiedział: „Jedzcie, dawajcie jałmużnę i ubierajcie się, lecz bez ekstrawagancji czy arogancji” (Sunan An Nasā’ῑ: 2559). Głównym kryterium jest tu jednak sytuacja człowieka. Jeśli ktoś jest bogaty, może zakupić ubrania, na jakie nie stać osoby biednej, biorąc pod uwagę jej miesięczny dochód, sytuację gospodarczą i zobowiązania finansowe, które musi wypełnić. Tak że zakup jakiegoś ubrania może być rozrzutnością dla człowieka biednego, a nie być nią dla człowieka bogatego.