Wiara w Dzień Ostatni
Znaczenie wiary w Dzień Ostatni
To przekonanie, że Wszechmogący Allah ﷻ wskrzesi ludzi z grobów, a następnie osądzi ich na podstawie ich uczynków. Ci, którzy zasłużyli sobie na Raj, wstąpią do niego, a ci, którzy zasłużyli na Piekło, zostaną tam wysłani.
Wiara w Dzień Ostatni jest jednym z filarów wiary i bez tego wiara nie zostanie przez Boga przyjęta, zgodnie z wersetem Koranu: „Lecz prawdziwie pobożny jest: kto wierzy w Boga i w Dzień Ostatni” (Al Baqara, 2:177).
Dlaczego Koran kładzie tak duży nacisk na wiarę w Dzień Sądu?
Koran w wielu miejscach kładzie nacisk na wiarę w Dzień Ostatni i zwraca na niego uwagę, posługując się różnymi sposobami wyrażania w języku arabskim oraz powiązując wiarę w niego z wiarą w Allaha I.
Powodem jest to, że wiara w Dzień Ostatni jest nieodzownym następstwem wiary we Wszechmogącego Allaha i Jego absolutną sprawiedliwość. Oto wyjaśnienie:
Allah nie aprobuje niesprawiedliwości. Nie pozwoli złoczyńcom uniknąć kary, ani też nie dopuści do tego, by pokrzywdzonym nie zostały zrekompensowane krzywdy, jakich doznali. Nie zostawi bez nagrody dobrych uczynków osób prawych. Jest wielu złych ludzi, którzy przez całe życie bezkarnie uciskają innych; wielu jest dobryh ludzi, którzy w swym życiu doznali niesprawiedliwości i zmarli, nigdy nie otrzymawszy rekompensaty za wyrządzone im zło. To oznacza, że musi być jeszcze jakieś życie, inne od tego ziemskiego, gdzie ludzie prawi zostaną nagrodzeni, a złoczyńcy ukarani, inaczej nie byłoby sprawiedliwości.
Co obejmuje wiara w Dzień Ostatni?
Wiara w Dzień Ostatnio obejmuje wiele rzeczy, między innymi:
- Wiarę w zmartwychwstanie i zgromadzenie (w celu osądzenia). Oznacza to, że Wszechmogący Allah wskrzesi ludzi z ich grobów i każda dusza powróci do swego ciała. Następnie ludzie staną przed swym Panem i zostaną osądzeni. Zostaną oni zebrani w jednym miejscu, nadzy, bosi, po prostu tacy, jak w momencie stworzenia.
Wiara we wskrzeszenie zmarłych potwierdzona jest przez Koran i Sunnę, a także poprzez rozum oraz wrodzoną ludzką naturę (fiṭra). W konsekwencji mocno wierzymy w to, że Allah wskrzesi umarłych z ich grobów, ich dusze powrócą do ich ciał i wszyscy staną przed Panem światów i zostaną osądzeni.
Koran mówi: „Następnie z pewnością, pomrzecie, a w Dniu Zmartwychwstania zostaniecie wskrzeszeni” (Al Mu’minūn, 23:15-16).
Wszystkie Boskie Księgi zgodnie twierdzą, że częścią mądrości Allaha stojącej za stworzeniem ludzi jest osądzenie ich w Dniu Ostatecznym i wynagrodzenie za posłuszeństwo, a ukaranie za sprzeciwianie się Jego rozkazom przekazanym poprzez posłańców, jak głosi Koran: „Czy sądzicie, iż My stworzyliśmy was nadaremnie i że nie zostaniecie do Nas sprowadzeni?” (Al Mu’minūn, 23:115).
Dowody z Koranu na realizm zmartwychwstania
- To Allah ﷻ stworzył ludzi po raz pierwszy i jest On zdolny przywrócić ich do życia, zgodnie ze słowami Koranu: „ On jest tym, który daje początek stworzeniu, a potem je powtarza. To jest dla Niego łatwe” (Ar Rūm, 30:27). W odpowiedzi na fałszywe stwierdzenie, jakoby niemożliwym było, by kości zostały przywrócone do życia kiedy się rozłożą, Wszechmogący Allah powiedział: „Powiedz: ‘Ożywi je Ten, kto stworzył je po raz pierwszy’” (Jā Sῑn, 36:79).
- Kiedy ziemia jest jałowa i martwa, Allah zsyła na nią deszcz, a ona budzi się do życia, wydając różnego rodzaju rośliny. Ten, który potrafi ją ożywić, z pewnością jest też w stanie ożywić zmarłych, jak głosi Koran: „I zesłaliśmy z nieba wodę przynoszącą błogosławieństwo, i dzięki niej sprawiliśmy, iż wyrosły ogrody i ziarno żniwa; i drzewa palmowe, wyniosłe, dźwigające kiście owoców ułożone jedne nad drugimi ‒ to jako zaopatrzenie dla Naszych sług. I ożywiliśmy dzięki niej krainę umarłą. Takie będzie zmartwychwstanie” (Qāf, 50:9-11).
- Każda rozsądna osoba przyzna, że jeśli ktoś potrafi zrobić coś trudnego, to tym bardziej potrafi dokonać czegoś łatwiejszego. Toteż jeśli Wszechmogący Allah był w stanie stworzyć wspaniałe niebiosa, rozległą ziemię i wszystkie potężne gwiazdy, to tym bardziej będzie w stanie przywrócić rozłożone kości do życia. Koran głosi: „Czyż Ten, który stworzył niebiosa i ziemię, nie jest w mocy stworzyć do nich podobnych? Doprawdy, tak! On jest Stwórcą, Wszechwiedzącym!” (Jā Sῑn, 36:81).
- Wiarę w sąd i wagę ważącą uczynki. Wszechmogący Allah osądzi ludzi na podstawie ich uczynków, jakie wykonywali w życiu na tym świecie. Rozliczenie tych, którzy czcili jedynie Allaha i byli posłuszni Jemu i Jego Wysłannikowi, Muḥammadowi r, będzie łatwe, zaś ci, którzy popełnili niewybaczalny grzech – szirk, oraz byli grzesznikami, zostaną osądzeni surowo.
Ludzkie uczynki zważone zostaną na ogromnej wadze. Dobre uczynki umieszczone zostaną na jednej szali, zaś złe uczynki na drugiej szali tejże wagi. Ci, których dobre uczynki przeważą nad tymi złymi, zostaną wpuszczeni do Raju, zaś ci, których złe uczynki przeważą nad dobrymi, zostaną wysłani do Ognia Piekielnego. Każdy zostanie osądzony sprawiedliwie.
Allah ﷻ mówi w Koranie: „My postawimy wagi sprawiedliwości w Dniu Zmartwychwstania. Żadna dusza nie dozna w niczym krzywdy nawet na ciężar jednego tylko ziarnka gorczycy. My je przyniesiemy. My wystarczymy jako Rozliczający” (Al Anbijjā’, 21:47).
- Wiarę w Raj i Piekło. Raj jest siedzibą nieskończonego szczęścia, przygotowaną przez Allaha I dla ludzi pobożnych, którzy byli posłuszni Jemu i Jego Wysłannikowi r. Znajdą tam oni wszystko, czego ich serca zapragną i co będzie cieszyć ich oczy.
Aby pobudzić pragnienie Swoich sług do współzawodnictwa w czynieniu dobra, by mogli dostąpić Raju, Wszechmogący Allah mówi: „I na wyścigi spieszcie ku przebaczeniu od waszego Pana i ku Ogrodowi, którego rozległość jest jak niebiosa i ziemia, przygotowanemu dla ludzi bogobojnych” (Āl ‘Imrān, 3:133).
Jeśli zaś chodzi o Piekło, jest to miejsce wiecznej kary, przygotowane przez Allaha dla niewiernych, którzy Go odrzucili i sprzeciwiali się Jego posłańcom. Tam znajdą oni wszelkiego rodzaju kary, cierpienia i niewyobrażalnie męki.
Ostrzegając Swe sługi przed Ogniem Piekielnym, Wszeghmogący Allah powiedział: „Bójcie się ognia, którego paliwem będą ludzie i kamienie, a który został przygotowany dla niewiernych” (Al Baqara, 2:24).
O Allahu, prosimy Cię, pozwól nam dostąpić Raju i pomóż nam wypowiadać słowa i robić uczynki, które nas do Raju przybliżą. Szukamy u Ciebie schronienia przed Ogniem Piekielnym, oraz przed słowami i uczynkami mogącymi nas do niego przybliżyć.
- Wiarę w cierpienia i rozkosz w grobie. Wierzymy, że śmierć jest faktem, jak głosi Koran: „Powiedz: ‘Zabierze was anioł śmierci, który miał pieczę nad wami; potem do waszego Pana zostaniecie sprowadzeni!’” (As Sadżda, 32:11).
Nikt nie może zaprzeczyć śmierci. Wierzymy, że kiedy ktoś umiera lub zostaje w jakikolwiek sposób zabity, dzieje się tak dlatego, że nadszedł jego czas, którego nie można ani opóźnić, ani przyspieszyć, zgodnie ze słowami Koranu: „Kiedy przyjdzie ich termin, to oni nie potrafią ani go opóźnić, ani też przesunąć go naprzód, choćby o jedną godzinę” (Al A‘rāf, 7:34).
- Wierzymy również, że gdy ktoś umiera, przenosi się do życia wiecznego.
- Istnieje wiele autentycznych przekazów od Proroka Muḥammada r, w których wymienia on kary w grobie, jakie czekają niewiernych i niegodziwców, oraz rozkosze czekające ludzi wierzących i prawych. Wierzymy w to wszystko, jednak nie dociekamy jak to możliwe, gdyż umysł ludzki nie jest w stanie pojąć rzeczywistości będącej częścią świata niewidzialnego, jak Piekło i Raj, nie należące do świata materialnego, widzialnego. Może jedynie pojmować na zasadzie porównań i wyciągania wniosków, i rozsądza różne kwestie wyłącznie w oparciu o prawa znane z tego świata.
- Życie w grobie należy do świata niewidzialnego, którego nie można poznać za pomocą zwykłych ludzkich zmysłów. Gdyby było to możliwe, wiara w niewidzialne straciłaby sens. Nie byłoby żadnej mądrości w przestrzeganiu obowiązków religijnych. Ludzie nie widzieliby też konieczności robienia zmarłym pochówku. Prorok r powiedział kiedyś: „Gdyby nie obawa że nie będziecie robić pochówku swoim zmarłym, prosiłbym Allaha, aby pozwolił wam usłyszeć męki w grobie, które ja słyszę”. (Ṣaḥῑḥ Muslim: 2868; Sunan an Nasā’ῑ: 2058). Ponieważ zwierząt to nie dotyczy, słyszą one krzyki osób karanych w grobach.
Korzyści wynikające z wiary w Dzień Ostatni
Wiara w Dzień Ostatni zachęca ludzi do prowadzenia cnotliwego życia, wykonywania dobrych uczynków, bogobojności oraz unikania egoizmu i arogancji. To z tego powodu Koran często powiązuje wiarę w Dzień Ostatni z dobrymi uczynkami. Pokazują to następujące przykłady: „I będzie odwiedzać świątynie Boga tylko: ten, kto wierzy w Boga i w Dzień Ostatni” (At Tauba, 9:18). „Ci, którzy wierzą w życie ostateczne, wierzą w nią [tj. Księgę] i będą pilnie przestrzegać swojej modlitwy” (Al An‘ām, 6:92).
Przypomina tym, którzy są całkowicie pochłonięci życiem na tym świecie i chwilowymi przyjemnościami, jak ważne jest współzawodniczenie ze sobą w posłuszeństwie wobec Allaha i wykonywaniu dobrych uczynków za życia, oraz uświadamia im, że to życie jest krótkie, podczas gdy życie przyszłe jest wieczne. Po wychwaleniu w Koranie Swych wysłanników i wymienieniu ich dobrych uczynków, Allah ﷻ mówi, z jakiego powodu te cnotliwe czyny wykonywali: „Oczyściliśmy ich czystą myślą ‒ wspomnieniem o Siedzibie” (Ṣād, 38:46). To oznacza, że przyczyną wykonywania przez nich tych przykładnych czynów było ciągłe pamiętanie o życiu przyszłym. Kiedy niektórzy muzułmanie stali się niedbali w przestrzeganiu nakazów Allaha i Jego Wysłannika r, Allah ﷻ objawił następujący werset: „Czy podoba wam się bardziej życie tego świata, czy życie ostateczne? Przecież używanie życia tego świata w porównaniu z życiem ostatecznym jest mizerne!” (At Tauba, 9:38). Kiedy człowiek wierzy w Dzień Ostatni, uświadamia sobie, że żadnych wygód tego życia nie można porównać z wiecznymi przyjemnościami w Raju, ani że nie są one warte nawet chwili w Ogniu Piekielnym; i odwrotnie – że dyskomfortów i trudności znoszonych w imię Allaha nie można porównać do kary w Piekle i są one niczym w porównaniu z choćby chwilą w Raju.
To sprawia, że wierzący są zadowoleni z tego, co mają w życiu. Nie smucą się ani nie poddają się, jeśli spotka ich jakaś przykorść na tym świecie. Zamiast tego robią co w ich mocy, wiedząc, że Allah z pewnością nie pozbawi ich nagrody za ich dobre uczynki. Jeśli coś im niesprawiedliwie odebrano, nawet jeśli było to coś mniejszego niż atom, z pewnością odzyskają to w Dniu Sądu, kiedy będą tego najbardziej potrzebować. Jak zatem ktoś może sie smucić, wiedząc z całą pewnością, że otrzyma swoją zapłatę w najważniejszym momencie – w Dniu Sądu? Jak może się martwić, skoro wie, że to Najlepszy z Sędziów rozsądzi pomiędzy nim a jego przeciwnikami?