Allah Uzvišeni obavezao je muslimana da očisti svoju nutrinu i srce od širka – idolatrije i svih drugih duhovnosrčanih bolesti poput oholosti, mržnje, zavidnosti i tome slično. U isto vrijeme, On ga obavezuje da očisti i drži čistim svoje tijelo od svih neugodnosti i onoga što vjera smatra nečistim – nedžis. Kada musliman ostvari potpunu, duhovnu i tjelesnu čistoću onda zaslužuje Allahovu ljubav – mehabbet, o čemu je Svevišnji kazao: Allah zaista voli one koji se često kaju i voli one koji se mnogo čiste. (El-Bekara, 222.).