Niektóre z aspektów życia Proroka r i jego wspaniałe cechy moralne

 

Prorok r był wzorem pod względem moralności. Koran określa jego charakter jako wspaniały, a w najlepszy sposób oddała to jego żona, ‘Ā’isza, która powiedziała: „Jego charakterem był Koran” (Musnad Aḥmad: 24601; Ṣaḥῑḥ Muslim: 746). To oznacza, że wdrożył on w życie wszystkie wspaniałe nauki Koranu.

 

Pokora

  • Prorok r był tak pokorny, że nie chciał, aby ludzie wstawali na jego cześć, a nawet zabronił im tego. Jego Towarzysze, mimo ogromnej miłości do niego, nie wstawali, kiedy widzieli, że nadchodzi, gdyż wiedzieli, że tego nienawidzi (Musnad Aḥmad: 12345; Musnad Al Bazzār: 6637).
  • Zanim arabski szlachcic, ‘Adijj ibn Hātim t , przyjął islam, przybył do Medyny, by dowiedzieć się więcej o tej religii. Potem opowiedział: „Kiedy [Prorok] szedł ze mną do swojego domu, spotkała go słaba, stara kobieta. Razem z nią było dwóch małych chłopców (albo mały chłopiec)” ‒ tu wspomniał o tym, jak blisko Proroka byli. „Wiedziałem, że nie jest to król jak Chosroes czy Cezar” (Musnad Aḥmad: 19381). W rzeczywistości skromność jest cechą wspólną wszystkich proroków.
  • Zwykł on siadać ze swymi Towarzyszami jak jeden z nich, nie wyróżniając się, do tego stopnia, że ktoś obcy nie był w stanie rozpoznać go wśród nich i pytał „Który to Muḥammad?” (ṢaḥῑḥAl Buchārῑ: 63).
  • Anas ibn Mālik t powiedział: „Jakakolwiek z niewolnic w Medynie mogłaby wziąć za rękę Wysłannika Allaha i zaprowadzić go gdziekolwiek chciała” (Ṣaḥῑḥ Al Buchārῑ: 5724). Wyrażenie „mogłaby wziąć za rękę Wysłannika Allaha” należy rozumieć jako wyrażenie jego życzliwości i reagowania na prośby słabych i bezbronnych. Przekaz ten ukazuje ogromną pokorę Proroka r , gdyż nawet niewolnica, mogła się do niego zwrócić z prośbą o pomoc.
  • Prorok r powiedział kiedyś: „Nie wejdzie do Raju ten, w czyim sercu jest pycha choćby wielkości ziarnka gorczycy” (ṢaḥῑḥMuslim: 91).

Miłosierdzie

  • Prorok r powiedział: „Miłosierny [Allah] okazuje miłosierdzie temu, kto okazuje je innym. Okazujcie miłosierdzie tym na ziemi, a Ten w niebie okaże je wam” (Sunan At Tirmidῑ: 1924; Sunan Abu Dāłūd: 4941).

Jego miłosierdzie przejawiało się w wielu aspektach, między innymi:

Miłosierdzie wobec dzieci

  • Pewien beduin przybył kiedyś do Proroka r i rzekł: „Ty całujesz swoje dzieci? My ich nie całujemy”. Prorok r odrzekł: „Czyż ja mogę umieścić miłosierdzie w twoim sercu po tym, jak Allah je z niego usunął?” (ṢaḥῑḥAl-Buchārῑ: 5652; ṢaḥῑḥMuslim: 2317). Innym razem pewien mężczyzna zobaczył, jak Prorok r całuje swego wnuka, Al Ḥasana ibn ‘Ali, i powiedział do niego: „Mam dziesięcioro dzieci, ale nigdy nie pocałowałem żadnego z nich”. Prorok r rzekł do niego: „Kto nie okazuje miłosierdzia innym, temu nie zostanie okazane miłosierdzie”. will not be shown mercy.” (Saheeh Muslim: 2318)

 

  • Raz podczas modlitwy trzymał on na rękach swoją wnuczkę, Zajnab, i kładł ją delikatnie gdy wykonywał pokłon (Ṣaḥῑḥ Al Buchārῑ: 494; Ṣaḥῑḥ Muslim: 543).
  • Jeśli w czasie wykonywania modlitwy usłyszał płacz dziecka, a matka dzieka uczestniczyła w modlitwie, skracał ją, aby matka mogła zająć się dzieckiem. Abu Qatāda t przekazał, że Prorok r powiedział: „Kiedy rozpoczynam modlitwę, zamierzam uczynić ją długą; jeśli jednak słyszę płacz dziecka, skracam ją, ponieważ nie chcę, by jego matka się męczyła” (Ṣaḥῑḥ Al Buchārῑ: 675; Ṣaḥῑḥ Muslim: 470).

Miłosierdzie wobec kobiet

Prorok r zachęcał swych Towarzyszy, by dbali o córki i dobrze je traktowali. Mówił: „Ktokolwiek utrzymuje dziewczynki i dobrze je traktuje, dla tego będą one tarczą chroniącą go przed Ogniem” (ṢaḥῑḥAl Buchārῑ: 5649; ṢaḥῑḥMuslim: 2629).

Podkreślał też, że należy szanować prawa kobiet i dobrze dbać o żony oraz mieć dla nich wyrozumiałość. Nakazał muzułmanom wzajemnie się do tego zachęcać, mówiąc: „Traktujcie kobiety dobrze” (Ṣaḥῑḥ Al Buchārῑ: 4890).

Dał on doskonały przykład uprzejmości wobec rodziny. Pewnego razu usiadł obok wielbłąda i podstawił swoje kolano, aby Safija ~ , jedna z jego żon, oparła na nim swą stopę i mogła łatwiej wsiąść na wielbłąda (Ṣaḥῑḥ Al Buchārῑ: 2120).

Kiedykolwiek jego córka, Fatima ~ , przychodziła go odwiedzić, wstawał on i witał ją, chwytał ją za rękę i całował oraz sadzał ją tam, gdzie sam siedział (Sunan Abu Dāłūd: 5217).

Miłosierdzie wobec słabych

  • Prorok r nakazał ludziom, by wspomagali finansowo sieroty i dbali o nie: „Ja i ten, który dba o sierotę będziemy tak w Raju” ‒ powiedział, złączając palec wskazujący i palec środkowy (Ṣaḥῑḥ Al Buchārῑ: 4998).
  • Przyrównał tego, kto opiekuje się wdową lub biedakiem do żołnierza walczącego w sprawie Allaha, albo do ktoś, kto modli się całą noc bez rozleniwienia i pości ciągle, nigdy nie przerywając postu” (ṢaḥῑḥAl Buchārῑ: 5661; ṢaḥῑḥMuslim: 2982).
  • Powiedział, że życzliwość wobec słabych i dbanie o ich prawa jest przyczyną zyskania zwycięstwa Allaha nad wrogami oraz powiększenia środków do życia: „Pomóżcie mi znaleźć słabych, gdyż to dzięki nim macie zwycięstwo oraz zaopatrzenie” (Sunan Abu Dāłūd: 2294).

 

Miłosierdzie wobec zwierząt

  • Prorok r zachęcał ludzi, by obchodzili się delikatnie ze zwierzętami i ostrzegał, by ich nie krzywdzili i nie obciążali bardziej, niż są w stanie unieść. Powiedział on: „Allah zalecił dokładność we wszystkim. Dlatego jeśli zabijacie, zabijajcie dobrze, i jeśli zarzynacie, zarzynajcie dobrze. Niech każdy z was naostrzy swe ostrze i zaoszczędzi cierpienia zwierzęciu, które zarzyna” (ṢaḥῑḥMuslim: 1955).
  • Kiedyś zauważył on kopiec mrówek, który został spalony. Spytał: „Kto podłożył tu ogień?” Jeden z jego Towarzyszy odpowiedział: „My”. Odrzekł potępiająco: „Nikt nie może karać ogniem, z wyjątkiem Pana ognia” (Sunan Abu Dāłūd: 2675).

Sprawiedliwość :

  • Prorok r przestrzegał sprawiedliwości w każdych okolicznościach i rozsądzał na podstawie praw Allaha, nawet jeśli było to przeciwko członkom jego najbliższej rodziny, zgodnie z nakazem Allaha I : „O wy, którzy wierzycie! Trzymajcie się stale sprawiedliwości ‒ zaświadczając to przed Bogiem ‒ również względem was samych albo względem waszych rodziców i krewnych” (An Nisā’, 4:135).
  • Kiedy przyszli do niego niektórzy z jego Towarzyszy, by wstawić się za szlachcianką, która dopuściła się kradzieży, by oszczędzić jej kary, powiedział: „Na Tego, w którego ręku jest dusza Muḥammada; nawet gdyby Fāṭima, córka Muḥammada, dopuściła się kradzieży, odbciąłbym jej rękę” (Ṣaḥῑḥ Al Buchārῑ: 4053; Ṣaḥῑḥ Muslim: 1688).
  • Kiedy ogłosił zakaz lichwy (ribā), zaczął ją znosić, zaczynając od osób najbliższych, w pierwszej kolejności od swego wuja, ‘Abd Al Muṭṭaliba. Powiedział: „Pierwszą lichwą, jaką anuluję, jest ta Al ‘Abbāsa ibn ‘Abd Al Muṭṭaliba; zostanie ona całkowicie zniesiona” (Ṣaḥῑḥ Muslim: 1218).
  • Uważał on, że miarą stopnia rozwoju cywilizacji i rozwoju narodu jest to, czy słabe jednostki mogą się upominać o swe prawa bez obaw. Powiedział: „Nie będzie oczyszczony naród, w którym słabi muszą walczyć o swoje prawa” (Sunan Ibn Mādża: 2426).

Łaskawość i szczodrość

  • Prorok r był najszczodrzejszym ze wszystkich ludzi, a najbardziej łaskawy był w miesiącu ramaḍān, kiedy przybywał do niego Dżibrῑl. Dżibrῑl spotykał się z nim każdej nocy ramaḍānu, aż do końca tego miesiąca, i nauczał go Koranu. Kiedy spotykał go Dżibrῑl, był on szczodrzejszy w czynieniu dobra niż wiejący wiatr [który przybywa z deszczem i dobrobytem] (Saḥῑḥ Al Buchārῑ: 1803; SaḥῑḥMuslim: 2308).
  • Nigdy nie odmówił komukolwiek, kto o cokolwiek go prosił. Pewnego razu przybył do niego człowiek i poprosił, by coś mu dał. Prorok r dał mu stado owiec wypełniające obszar pomiędzy dwiema górami. Człowiek ten był tak szczęśliwy, że wrócił do swoich ludzi i zaczął ich nawoływać do islamu, mówiąc: „Przyjmijcie islam, gdyż Muḥammad jest tak szczodry, że daje darowizny, nie obawiając się ubóstwa” (ṢaḥῑḥMuslim: 5423).
  • Pewnego razu Prorok r dostał osiemdziesiąt tysięcy dirhamów. Ułożył je na macie i rozdawał jako darowiznę, nie odmawiając nikomu, kto przyszedł po pieniądze, aż cała kwota została rozdana (Mustadrak Al Ḥākim: 5423).
  • Innym razem podszedł do niego pewien człowiek i poprosił, by mu coś dał, a Prorok r odpowiedział: „W tej chwili nie mam niczego, ale możesz coś kupić na moje nazwisko, a ja z pewnością za to zapłacę kiedy dostanę pieniądze”. ‘Umar odwrócił się do niego i rzekł: „Allah nie nałożył na ciebie obowiązku robienia tego, co jest ponad twoje możliwości”. Ten komentarz uraził Proroka r . Człowiek ten powiedział do niego: „Rozdawaj jałmużnę bez obawy o ubóstwo, gdyż Pan Tronu nie umniejszy twojego majątku”. Prorok r uśmiechnął się, a jego twarz promieniała ze szczęścia (Al Aḥādit Al Muchtāra: 88).
  • Kiedy Prorok r wrócił z Bitwy pod Ḥunajn, pewni nowo nawróceni beduini podążyli za nim, domagając się udziału w łupach wojennych. Zaprowadzili go do drzewa, gdzie jeden z nieokrzesanych beduinów zdjął mu płaszcz z ramion, myśląc, że należy on do łupów wojennych. Prorok r powiedział: „Oddaj mi mój płaszcz, ponieważ gdybym miał tak wiele wielbłądów, jak wiele jest [tu dookoła] drzew, podzieliłbym je wszystkie pomiędzy was. Wiecie dobrze, że nie jestem ani skąpy, ani podstępny, ani tchórzliwy” (Ṣaḥῑḥ Al Buchārῑ: 2847).

Niechaj pokój i błogosławieństwo Allaha będzie z Prorokiem Muḥammadem, który wykazywał się wspaniałymi zasadami moralnymi we wszystkich dziedzinach życia.