Ang Shahadatain (Ang Dalawang Pagpapahayag o Pagsaksi): Ang Kahulugan at Mga Pangangailangan Nito.

Ash-hadu allaa ilaaha illallaah, wa ash-hadu anna Muhammadan Rasulullaah (Ako ay sumasaksi na walang Diyos na dapat sambahin maliban sa Allah, at ako ay sumasaksi na si Muhammad ay Sugo ng Allah)

Bakit Laa ilaaha illallaah (walang Diyos na dapat sambahin maliban sa Allah)?

• Sapagka’t ito ang unang tungkulin ng isang Muslim. Kaya sinuman ang nagnanais na yakapin ang Islam ay nararapat magpahayag ng pagsaksi nito at [buong pusong] paniwalaan ito.
• Sapagka’t sinuman ang magsabi nito nang may katapatan sa paniniwala [sa kanyang puso], hinahangad niya sa pamamagitan nito ang lugod ng Allah, ito ang magiging dahilan ng kanyang kaligtasan mula sa Apoy. Batay sa sinabi ng Propeta r : “Katotohanang ipagbabawal [ipagkakait] ng Allah sa Apoy ang sinumang [matapat na] nagsabi ng Laa ilaaha illallaah (walang Diyos na dapat sambahin maliban sa Allah), hinahangad dito ang lugod ng Allah”. (Al-Bukhari: 415)
• Sapagka’t sinuman ang namatay habang [tapat na] pinaniwalaan ang salitang ito ay kabilang sa mga mananahan sa Paraiso, tulad ng sinabi ng Propeta r : “Sinuman ang namatay na lubusang nalalaman na walang Diyos na dapat sambahin maliban sa Allah, ay papapasukin sa Paraiso”. (Ahmad: 464)
• At sapagka’t ang Kaalaman nito at ang pangangailangan nito ay walang alinlangang pinakadakila at pinakamahalagang tungkulin ng isang Muslim hinggil sa Laa ilaaha illallaah (walang diyos na dapat sambahin maliban sa Allah).

Ang Kahulugan ng Laa ilaaha illallaah:

Ang ibig sabihin nito: Walang ibang diyos [na dapat sambahin] maliban sa Allah. Katunayan, ang pahayag na ito ay nagtatakwil [o tumatalikod] sa pagkakaroon ng diyos bukod sa Allah at nagpapatunay na Siya lamang ang Tunay na Diyos at Siya ay walang katambal.

Ang Kadalisayan ng Puso at Katatagan [o Kapanatagan] ng Sarili sa Tawheedullah [Kaisahan ng Allah]

Ang Ilaah: ay tumutukoy sa anuman [o sinumang] sinamba [Al-Ma`bud), kaya sinuman ang sumamba sa anupaman [o sinuman], katotohanang siya ay nagturing nito bilang diyos bukod sa Allah, sapagkat ang lahat ng iyon ay kabulaanan maliban sa isang diyos [ang Allah], at Siya ang Rabb (Panginoon), ang Tagapaglikha na Tigib ng Pagpapala at Kataas-taasan.

Samakatuwid, Siya [ang Allah lamang] ang karapat-dapat sa pagsamba, at wala nang iba bukod sa Kanya, Siya ang sinasamba ng mga puso nang punong-puno ng pagmamahal, pagpaparangal at pagpipitagan at pagdakila, at pagpapakumbaba at pagsuko, pagkatakot at pagtitiwala at pananalangin. Kaya walang dapat na dinadalanginan [o tinatawagan] maliban sa Allah at walang nilalapitan [o hinihingian ng tulong] maliban sa Kanya, at walang pagkatay [bilang handog] malibang ito ay pagsunod sa Kanya, kaya nararapat maging matapat para sa Ibaadah (pagsamba) [na tanging] sa Kanya lamang. Tulad ng sinabi ng Kataas-taasang (Allah): {At walang ipinag-utos sa kanila maliban na sila ay nararapat sumamba sa Allah, [maging] matapat sa Kanya sa relihiyon}. Surah Al-Baiyinah (98): 4

Kaya sinuman ang sumamba sa Allah nang tapat sa Kanya, nagpapatotoo sa kahulugan ng Laa ilaaha illallaah (walang Diyos na dapat sambahin maliban sa Kanya), katiyakang siya ay magtatamo ng dakilang kaligayahan, kaluwagan ng loob, kasiyahan, marangal at mabuting buhay, samakatuwid walang tunay na kagalakan sa mga puso, kapanatagan at katahimikan ng isipan maliban sa pagsamba sa Allah lamang [at wala ng iba]. Tulad ng sinabi ng Kataas-taasang Allah: {Sinuman ang gumawa ng kabutihan, maging lalaki man o babae, habang siya ay naniniwala (sa Kaisahan ng Allah), katotohanang Aming igagawad sa kanya ang isang mabuting buhay}. An-Nahl (16): 97

Ang Mga Haligi ng Laa ilaaha illallaah (walang Diyos na dapat sambahin maliban sa Allah):

Ang dakilang salita na ito ay may dalawang bahagi na kailangang malaman [at maunawaan] upang maging maliwanag ang mga kahulugan at mga pangangailangan nito:

Samakatuwid, ang lahat ng uri ng Ibaadah (pagsamba) ay bukod tanging inilalaan [at iniaalay] sa Allah nang walang pagtatambal sa Kanya. Kaya sinumang magbaling [o maglaan] ng isang uri nito sa iba pa sa halip na ilaan sa Allah, samakatuwid siya ay isang di-naniniwala [o isang nagtakwil at tumalikod sa katotohanan].

Tulad ng sinabi ng Kataas-taasang (Allah): {At sinuman ang manalangin (sumamba) sa iba bukod sa Allah, na wala naman siyang patunay hinggil dito, magkagayon, ang kanyang pagtutuos [o pananagutan] ay tanging [nakasalalay] sa kanyang Panginoon. Katotohanan, ang mga hindi naniniwala ay hindi magsisipagtagumpay!}. Surah Al-Mu’minun (23): 117

At katotohanang matatagpuan ang kahulugan ng Laa ilaaha illallaah (walang Diyos na dapat sambahin maliban sa Allah) at ang mga bahagi [o haligi] nito mula sa sinabi ng Kataas-taasang Allah: {Kaya sinuman ang hindi naniwala sa mga Taghut (mga huwad na diyus-diyusan at naniwala sa Allah, tunay na siya ay tumangan ng isang matibay na hawakan}. Surah Al-Baqarah (2): 256 Sa sinabi Niyang: {Kaya sinuman ang hindi naniwala sa mga Taghut (mga huwad na diyus-diyosan na sinasamba bukod sa Allah)}: ito ay [tumatayo bilang] kahulugan ng unang haligi na (walang Diyos), at sa sinabi Niyang: {At naniwala sa Allah}: ito naman ang siyang [tumatayo bilang] ikalawang haligi na (maliban sa Allah).

Ang Pagsaksi na si Muhammad ay Sugo ng Allah

Ang Pagkilala sa Propeta

Ang Kanyang Kapanganakan:

Siya ay ipinanganak sa Makkah sa taong 570 G. naulila sa ama, at nawalay sa kanyang ina sa murang gulang, kaya siya ay kinupkop sa [ilalim ng] pangangalaga ng kanyang lolo na si Abdul Muttalib at sumunod pagkaraan [ng pagyao ng kanyang lolo] ay sa pangangalaga ng kanyang tiyuhin na si Abu Talib na kung saan siya ay lumaki

Ang Kanyang Buhay at Paglaki:

Siya ay namuhay kapiling ng kanyang sariling Tribu na Quraish sa loob ng apatnapung taon bago siya naging isang propeta (taong 570 – 610 G.) Siya ay kilala bilang isang magandang halimbawa ng pagiging makatotohanan at matuwid, kaya ang kanilang taguri sa kanya ay As-Sadiq Al-Amin (ang makatotohanan, ang mapagkakatiwalaan) at siya ay naghahanap-buhay sa pamamagitan ng pagpapastol (ng tupa) at pagkaraan ay naghanap buhay [sa pamamagitan ng] pangangalakal. At bago pa man dumating ang Islam [sa kanya], ang Sugo ng Allah ay isa nang Hanifa (tuwirang sumasamba sa Allah lamang) batay sa paniniwala [o pananampalataya] ni Propeta Ibrahim (Abraham), at siya ay nagtatakwil [ at tumatalikod] sa pagsamba sa mga imahen at sa mga paganong ritwal [mga kasanayan at mga kaugalian nito].

Ang Pagsugo sa Kanya:

Nang ang Sugo ng Allah ay umabot na sa gulang na apatnapung taon, siya ay lagi nang nagtutungo [at nananatili] sa yungib ng Hira’ sa taluktok na bundok ng Tur (isang bundok sa labas ng Makkah) at doon siya ay nagmumuni-muni at sumasamba sa Allah. At sa gayong panahon dumating sa kanya ang kapahayagan mula sa Allah, kaya nagsimulang ibinababa sa kanya ang Qur’an at ang unang ibinaba sa kanya mula sa Qur’an ay ang sinabi ng Allah: {Basahin [o bigkasin] mo! Sa Ngalan ng iyong Panginoon na lumikha - lumikha sa tao mula sa isang namuong [kimpal ng] dugo. Basahin [o bigkasin] mo, at ang iyong Panginoon ay Lubos na Mapagbigay, na nagturo [sa paggamit] ng panulat, [Siya na] nagturo sa tao ng [mga bagay na] hindi niya nalalaman}. Surah Al Alaq– 96:1-4 Ang mga talatang ito ay naghatid ng bagong yugto ng kaalaman, [antas ng] pagbabasa, liwanag [sa puso at kaisipan], at patnubay sa sangkatauhan. At ang mga kapahayagan ng Qurán ay nagpatuloy na ibinababa sa kanya sa loob ng dalawampu’t tatlong taon hanggang siya ay yumao.

Ang Simula ng Kanyang Da`wah (Pagpapalaganap at Pag-aanyaya Tungo sa Pagsamba sa Allah):

Nagsimula ang Sugo ng Allah sa pagpapalaganap at pag-aanyaya sa relihiyon ng Allah nang palihim sa loob ng tatlong taon, at pagkatapos ay ipinahayag ang Da`wah (pag-aanyaya) nang lantaran, kaya naipahayag niya ito sa loob ng sampung karagdagang taon bukod sa una. Dito ay tinamo ng Sugo ng Allah at ng kanyang mga Sahabah (kasamahan) ang napakatinding mga uri ng pag-uusig at pagmamalupit, pang-aabuso [at kawalang katarungan] mula sa kanyang mga katribung Quraish. Sa kabila nito, kanyang patuloy na inilalahad ang Islam sa ibang mga tribu na dumarating para magsagawa ng Hajj (pilgrimahe), at tinanggap naman ito ng mga taga Madinah, kaya nagsimula nang paunti-unti ang paglikas dito ng mga Muslim.

Ang Kanyang Hijrah [Paglikas]:

Siya ay lumikas mula sa Makkah patungong Al-Madinah Al-Munawwarah (ang lungsod ng liwanag) na tinatawag noon na Yathrib sa taong 622 G. Siya ay nasa ikalimampu’t tatlong taon ng kanyang gulang. Siya ay lumikas pagkaraang hadlangan ng mga kinikilalang pinuno ng Quraish ang kanyang pag-aanyaya sa Islam at sila ay nagsikap na siya ay paslangin. At [sa Madinah] siya ay namuhay nang sampung taon dito, kanyang ginugol ang kanyang panahon sa pag-aanyaya sa Islam, at ipinag-utos ang Salah (pagdarasal), ang Zakaah (kawanggawa) at ang iba pang nalalabing mga alituntunin ng Islam.

Ang Kanyang Pagpapalaganap ng Islam:

Itinatag ng Sugo ng Allah ang panimula ng Islamikong kabihasnan [o pamayanan] sa Madinah pagkatapos ng kanyang paglikas (mula sa Makkah 622 – 632) at inilatag ang mga pamantayan ng [isang huwarang] Muslim na pamayanan, kaya’t inalis ang bulag na pagkiling sa isang tribu at kanyang ipinalaganap ang karunungan at inilatag din ang mga prinsipyo ng katarungan, pagiging matuwid, [diwa ng] pagkakapatiran, pagtutulungan at ibang mga pamamaraan [ng pagsulong at kaunlaran sa ilalim ng Islamikong Batas]. Ang ilan sa mga tribu ay nagtangkang sugpuin ang Islam, kaya nagkaroon ng ilang mga digmaan at pangyayari, datapuwa’t ipinagkaloob ng Allah ang tagumpay ng kanyang Relihiyon at Sugo, at pagkatapos ay nagkasunud-sunod na ang pagyakap ng mga tao sa Islam. Kaya yumakap na rin sa Islam ang (mga mamamayan ng) Makkah at ang karamihan sa mga karatig-bayan at mga tribu sa kapuluan ng mga arabo nang kusang loob at ganap na pagtanggap sa dakilang pananampalataya na ito.

Ang Kanyang Kamatayan:

Sa buwan ng Safar (ikalawang buwan sa Hijri [Islamikong kalendaryo] o Hunyo 632 CE), matapos maipalaganap ng Sugo ng Allah ang mensahe ng Islam at lubusang maipatupad ang tiwala na ipinagkaloob sa kanya [ng Allah] at maging ganap ang pagpapala ng Allah sa sangkatauhan sa pamamagitan ng kaganapan ng relihiyon. Ang Propeta ﷺ ay dinapuan ng lagnat at lumala ang kanyang sakit, at siya ﷺ ay binawian ng buhay sa hapon ng araw ng Lunes, buwan ng Rabi`ul Awwal (ikatatlong buwan sa Hijri [Islamikong kalendaryo] o Hunyo, 632 CE), sa gulang niyang 63 at siya ay inilibing sa pook na kanyang kinamatayan, ito ay sa bahay ni `Aishah sa tabi ng Masjid ng Propeta

Ang Kahulugan ng Pagsaksi na si Muhammad ay Tunay na Sugo ng Allah:

Ito ay nangangahulugan na: nararapat paniwalaan ang kanyang mga pahayag [o salita] at sumunod sa anumang kanyang ipinag-uutos at umiwas sa anumang kanyang mga ipinagbabawal at sambahin ang Allah nang ayon sa pamamaraang kanyang itinagubilin at itinuro sa atin

Ano ang pangangailangan [o kabuuan] ng aking paniniwala na si Muhammad ay Sugo ng Allah?

1. Ang paniniwala sa lahat ng mga pahayag na kanyang ipinabatid sa lahat ng larangan, at ang mga ilan dito ay:

• Ang mga bagay na may kaugnayan sa Al-Ghaib (bagay o pangyayaring lingid o di nakikita o anumang di-nakikita sa bahagi ng kalangitan at kalupaan at anumang nasa pagitan ng dalawang ito), ang Huling Araw, ang Paraiso at kagandahan [at karangyaan] nito, at ang Apoy (Impiyerno) at kasakit-sakit na kaparusahan at ang nilalaman nito.
• Ang lahat ng mga kaganapan na mangyayari sa Araw ng Pagbabangon at mga palatandaan nito, at ang lahat ng magaganap sa huling panahon (ng mundo).
• Ang mga kasaysayan ng mga sinauna at unang tao, at ang mga kaganapan sa pagitan ng mga Propeta – ipagkaloob nawa sa kanila ang kapayapaan – at sa kanilang mga tao.

2. Ang pagpapatupad sa kanyang  mga ipinag-uutos at ipinagbabawal, at ito ay sumasaklaw sa:

 Kinakailangan sa isang Muslim ang maniwala sa lahat ng napatunayan mula sa Sunnah ng Sugo ng Allah 

• Pagpapatupad sa lahat ng ipinag-utos niya  sa atin, at paniwalaan natin na siya ay hindi nagsasabi ng ayon sa sarili niyang pagnanais (patungkol sa relihiyon), bagkus ito ay isang rebelasyon (kapahayagan) mula sa Allah. Batay sa sinabi ng Kataas-taasang Allah: {Ang sinumang sumunod sa Sugo (Muhammad), katotohanang kanyang sinunod ang Allah}. An-Nisa’ (4): 80
• Ang pag-iwas sa lahat ng mga ipinagbabawal sa atin mula sa mga masasamang asal at mga nakapipinsalang kaugalian, at ang paniniwala natin na ang anumang ipagbabawal sa atin ay isa lamang itong makabuluhang layunin na nais ng Allah para sa ating mga sariling kapakanan, na kahit pa kung minsan ito ay nakalingid sa atin [at hindi natin ganap na nauunawaan].
• Ang paniniwala natin na ang pagpapatupad sa kanyang mga ipinag-uutos at ipinagbabawal ay nagbabalik sa atin ng kabutihan at kasiyahan sa mundo at sa Huling Araw. Tulad ng sinabi ng Kataas-taasang (Allah): {At sundin ninyo ang Allah at ang Sugo (Muhammad) upang inyong makamit ang Habag (ng Allah)}. Al-`Imran (3): 132
• Ang paniniwala natin na sinuman ang sumalungat sa pag-uutos ng Propeta , ay nararapat tumanggap ng kasakit-sakit na kaparusahan, batay sa sinabi ng Kataas-taasang (Allah): {Kaya sila na sumasalungat sa kanyang pag-uutos ay maging maingat, baka ang isang Fitnah (pagsubok, sakuna, lindol) ay dumating sa kanila, o isang masakit na kaparusahan ang tumama sa kanila.}. An-Nur (24): 63

3. Na hindi natin sasambahin ang Allah maliban nang ayon sa kanyang mga naitagubilin [bilang batas] sa atin, at napapaloob dito ang ilan sa mga bagay na kailangan munang tiyakin.

• Ang pagsunod sa kanya: Ang Sunnah ng Sugo ng Allah , ang kanyang pamamatnubay at ang kanyang buhay - saklaw ang lahat ng kanyang mga salita, gawain, pagsasang-ayon at pagpapahintulot, ito ang huwaran natin sa lahat ng bagay na may kaugnayan sa buhay natin, at nagsisilbing isang paraan ng paglapit ng isang alipin sa kanyang Panginoon at nagpapataas ng mga antas sa kanyang Panginoon sa tuwing nararagdagan ang pagsunod sa Sunnah ng Propeta at ng kanyang patnubay. Ang Allah ay nagsabi: {Sabihin [O Muhammad]: “Kung tunay ngang minamahal ninyo ang Allah, ako ay inyong sundin, ang Allah ay magmamahal sa inyo at magpapatawad sa inyong mga kasalanan. Sapagka’t ang Allah ay Lagi nang Mapagpatawad, Maawain}. Surah Al-`Imran (3): 31
• Ang Batas ng Islam ay ganap: Naihatid ng Sugo ng Allah  ang relihiyon at mga batas nang ganap at walang pagkukulang. Kaya hindi ipinahihintulot sa kaninuman na magparating ng makabagong Ibaadah (gawaing pagsamba) na hindi inihabilin sa atin [bilang batas] ng Sugo ng Allah
• Ang Batas ng Allah ay angkop [at akma] sa lahat ng panahon at lugar: Ang mga alituntunin ng pananampalataya at mga batas na dumating sa Aklat ng Allah (Qur’an) at sa Sunnah ng Sugo ng Allah  ay akma sa lahat ng panahon at lugar, kaya walang sinuman ang higit na nakakaalam sa mga kapakanan ng tao kaysa sa Kanya na lumikha sa kanila at nagbigay ng buhay mula sa kawalan.
• Ang pagsang-ayon sa Sunnah: Kinakailangan sa pagsasakatuparan ng mga Ibaadah (gawaing pagsamba) na ito ay may lakip na katapatan ng layunin sa Allah at ang naturang Ibaadah ay batay sa mga itinagubilin sa atin ng Sugo ng Allah , batay sa sinabi ng Kataas-taasang Allah: {Kaya sinuman ang umaasa sa pakikipagharap sa kanyang Panginoon, hayaan siya na gumawa ng kabutihan at huwag siyang magtambal ng anupaman sa pagsamba sa kanyang Panginoon}. Surah Al-Kahf (18): 110 Ang ibig sabihin ng (kabutihan) ay: Wasto na sumasang-ayon sa Sunnah ng Propeta
• Ang pagbabawal sa pagbabago sa Relihiyon: Sinuman ang magparating ng bagong gawain o Ibaadah (gawaing pagsamba) na hindi kabilang sa Sunnah ng Propeta  at nais niyang mag-alay ng pagsamba sa Allah sa pamamagitan nito, tulad halimbawa sa kanya na nagsasagawa ng Salaah sa makabagong paraan maliban sa Islamikong pamamaraan, samakatuwid siya ay sumasalungat sa kanyang pag-uutos na nagkakasala dahil sa gawaing iyon, at ang kanyang gawain na iyon ay hindi tatanggapin sa kanya. Batay sa sinabi ng Kataas-taasang Allah: {Kaya yaong mga sumasalungat sa kanyang pag-uutos ay maging maingat, baka ang isang Fitnah (pagsubok, sakuna, lindol) ay dumatal sa kanila, o isang masakit na kaparusahan ang tumama sa kanila}. Surah An-Nur (24): 63 At sa sinabi niya : “Sinuman ang magparating ng makabagong katuruan sa katuruan naming ito na hindi naman kabilang nito, sa gayun siya ay tatanggihan”. (Al-Bukhari: 2550 – Muslim: 1718).

Nang ang Batas ng Islam ay binibigyang-diin ang pagbabawal sa pagbabago, pagdaragdag at pagpapalit sa mga Ibaadah (gawaing pagsamba), at ito ay dahil sa upang mapangalagaan ang pananampalataya mula pagkabaluktot at pagpapalit, at pinapanatili nito na huwag maging isang lugar na pagdarausan ng mga pithaya at hilig ng tao. Gayundin na hinihimok nito ang pagtuon ng isip ng tao tungo sa paglikha, pag-eksperimento at pagtutuklas sa mga sikreto ng sansinukob na ito na nasasaksihan sa lahat ng mga aspeto ng buhay na kung saan ay naglilingkod sa tao at nagpapaunlad sa kasalukuyan at kinabukasan nito.